Trwałość okładzin i posadzek z płytek ceramicznych zależy nie tylko od doboru odpowiedniego do warunków eksploatacji materiału, ale także zaprawy klejowej, służącej do ich mocowania. Klej musi uwzględniać rodzaj płytki i podłoża na jakim będzie ona układana, jak też warunki eksploatacji.

Oznaczenia klejów
Przy mnogości różnych zapraw klejowych łatwo można dobrać właściwą korzystając z oznaczeń fabrycznych w postaci kodu literowo-cyfrowego o następującym znaczeniu:

•  pierwsza litera oznacza typ kleju:

C - cementowy,
D - dyspersyjny,
R - na bazie żywic reaktywnych;

• cyfra opisuje klasę przyczepności kleju:

1 - kleje zwykłe,
2 - kleje o podwyższonej przyczepności;

• kolejna litera (bądź litery) opisują specyficzne własności użytkowe kleju:

E - o przedłużonej urabialności (czasie od rozrobienia do wykorzystania),
F - kleje szybkowiążące,
T - kleje o zmniejszonym spływie;

• podatność na odkształcenia:

S1 - odkształcalny,
S2 - o wysokiej odkształcalności (elastyczny).

Przykład
Klej C2FTS1 to klej cementowy, o podwyższonych parametrach, szybkowiążący, o zmniejszonym spływie, odkształcalny.

Dobór kleju do podłoża i płytki
Większość klejów jakie spotykamy na rynku to kleje na bazie cementu, które pozwalają na zamocowanie większości okładzin na typowych podłożach.
Do okładzin ceramicznych, terakotowych i glazury, wykonanych z kamionki o nasiąkliwości nie mniejszej niż 2,5%, mocowanych na stabilnych podłożach, w zupełności wystarczą kleje o zwykłej przyczepności.
Kleje o podwyższonej przyczepności stosujemy tam, gdzie podłoże jest bardziej wymagające (płyta gipsowo-kartonowa), czy płytki o niskiej nasiąkliwości (gresy), na których zwykłe zaprawy cementowe nie zapewnią odpowiedniej adhezji.
Stosowanie zapraw o ograniczonym spływie korzystne jest na pionowych podłożach.
Z kolei na tarasy musimy stosować kleje elastyczne o zwiększonej przyczepności ze względu na to, że okładzina funkcjonuje w dynamicznie zmieniającym się środowisku (gwałtownie zmieniające się temperatury okładziny i wilgotność).
Do płytek o dużych formatach stosuje się kleje rozpływne, zapewniające całkowite przyleganie okładziny do podłoża bez wolnych przestrzeni, które niosą ryzyko zniszczenia lub odspojenia okładziny.
Kleje dyspersyjne sprzedawane są jako gotowe do użycia (w wiaderkach) i są sporo droższe niż cementowe. Dlatego stosowane są głównie przy naprawach na niewielkich powierzchniach lub tam, gdzie wymagana jest wysoka wodoodporność zaprawy.
Najdroższą opcją są kleje żywiczne dwuskładnikowe. Z racji ceny, stosuje się je rzadko, jedynie na ekstremalnie trudne podłoża i specyficzne warunki użytkowania.